Mitsuko Fliervoet
"De aantrekkingskracht tot fotografie is er altijd geweest."
Mitsuko Fliervoet (26) komt uit Drachten en is naar Groningen gekomen om te studeren. Dansen was haar grote liefde en dus begon ze aan de dansopleiding. Tijdens de opleiding raakte ze het vrijblijvende plezier in dansen kwijt, toen besloot ze om te switchen van opleiding. Dit werd International Business and Languages en daar vond ze haar klik met fotografie.
Sinds vorig jaar heb je een echte klik met fotografie, hoe is die ontstaan?
Ik ging voornamelijk IBL studeren omdat ik dan naar het buitenland kon. Toen ben ik naar Zwitserland en Canada geweest. Ontzettend gave ervaringen heb ik daar opgedaan. In canada kwam ik bij iemand in de klas die fotograaf was. Iets wat mij ook al erg lang aansprak. Hij was daar zo enthousiast over dat het bij mij ook ging kriebelen, ik mocht zijn camera lenen en daarna heeft hij me geholpen bij het uitzoeken van een camera. Vorig jaar na het afstuderen heb ik fotografie echt opgepakt. Door die klasgenoot en inmiddels ook goede vriend heb ik het eindelijk aangedurfd, fotograferen met een spiegelreflex heb ik lange tijd uitgesteld, mede door de investering die je moet doen in de camera.
Fotograferen heb ik lang uitgesteld, mede door de investering die je moet doen in een camera.
Hoe kwam je aan je eerste opdrachten als fotograaf?
Ik plaatste een oproep op Facebook dat ik graag katten wilde fotograferen. Ik durfde eerst niet te kijken, bang dat er niemand zou reageren maar binnen een dag waren er 100 reacties. Uit een van deze reacties is een leuke samenwerking tot stand gekomen met Voor de Poes Magazine. Nu fotografeer ik nog steeds voor dit tijdschrift en ga wel eens mee naar een interview om daar foto’s te maken. We bezoeken hiervoor leuke diverse plekken zoals FELIDA Big Cat Centre in Friesland of gewoon bij iemand thuis die katten heeft.
Welke onderwerpen fotografeer je het liefst?
Ik ben onder andere begonnen met het fotograferen van dieren omdat ik dat laagdrempelig vond, maar vooral omdat ik dieren erg leuk en mooi vindt. Toen ik genoeg zelfvertrouwen had opgebouwd wilde ik ook mensen gaan fotograferen. Nu vind ik het lastig om te kiezen tussen mensen en dieren. Met dieren hoef je niet constant te communiceren met woorden, maar daar mis je de sturing die je bij mensen hebt.
Afgelopen december ben ik met mijn moeder naar New York geweest, ik stond daar met mijn camera maar had geen flauw idee hoe ik alle gebouwen mooi op de foto moest zetten. Ik fotografeer veel liever mensen of dieren. Uiteindelijk ben ik hondjes uit New York op de foto gaan zetten. Het was mooi om te focussen op het dier, maar toch de karakteristieke plekken van New York vast te leggen op de achtergrond. Ik ben wel meer een kattenmens dan een hondenmens.
Wat is de boodschap die je graag wil overbrengen met jouw foto’s?
Het is een beetje cliche, maar ik wil graag laten zien dat iedereen mooi is. Zo heb ik in het begin een vriendinnetje op de foto gezet en zij reageerde met: “ben ik dat?” en “ben ik echt zo mooi?”. Dat vond ik een enorm compliment. Zo geeft fotografie niet alleen mij een goed gevoel, maar ook degene aan de andere kant van de lens. Ook het vastleggen van de passie van iemand vind ik prachtig. Er zit dan vaak veel emotie in de foto. Zo doe ik regelmatig een cosplay shoot, hierbij gaan mensen helemaal op in een personage.
Is er iets wat je nog graag zou willen bereiken binnen de fotografie?
Ik wil graag richting de fashionfotografie. Ik heb hier nog heel erg weinig kennis over dus is het voor mij echt nog ontdekken. Dat vind ik erg inspirerend. Voor de Poes Magazine vind ik ook erg leuk om te doen en hier blijf ik dan ook graag nog even mee doorgaan.
Wil je nog een opleiding in de richting van fotografie volgen?
Nee, ik leer door te doen en ben daarnaast vaak te vinden in de bibliotheek. Hier haal ik veel tijdschriften en boeken vandaan. Ik was bijna vergeten dat de bibliotheek nog bestond maar het is echt een uitkomst voor mij. Door het lezen van alle theorie vallen er steeds meer dingen op zijn plek. Ik snapte ineens waarom mijn eerste foto's uit Canada zo wit waren (overbelicht). Ik ben dus achteraf begonnen met het lezen van de theorie, wat voor mij veel beter werkte omdat ik daardoor niet te veel kon nadenken over de foto’s die ik maakte. De opleiding dans heeft bij mij het vrijblijvende plezier eraf gehaald door alle regels en verplichtingen, ik ben bang dat dit bij een opleiding over fotografie ook gebeurt. Ik volg wel workshops van fotografen die zelf erg gepassioneerd zijn, daar word ik heel erg enthousiast van.
Ik snapte ineens waarom mijn eerste foto's uit Canada zo wit waren.
Wat is jouw tip voor beginnende fotografen?
Doe wat je wil, ga op ontdekking uit en leer door te doen. Houdt de “regels” in je achter hoofd en gebruik ze waar je ze kan gebruiken, zolang jij de foto’s mooi vindt is het goed. Gebruik de regels dus alleen als jij denkt dat je er wat aan hebt. Vind jij een scheve horizon mooi maar rolt volgens de boekjes je model van de foto af? Geen probleem, voor jou is de foto geslaagd.
Elke shoot is leerzaam, ook al verwacht je het van te voren niet, iedere shoot levert weer een nieuwe ervaring op en is een leermoment.